Síðastliðinn föstudag, þann 15. febrúar, tók ég í fyrsta sinn þátt í upplestrarkvöldi á vegum Brooklyn Writers Space, sem haldin eru einu sinni á mánuði í Community Bookstore bókabúðinni á 7. Avenue í Park Slope. Brooklyn Writers Space býður upp á þögul skrifstofurými fyrir skrifandi fólk og rekur félagið tvö slík rými; annars vegar í Carroll Gardens og hins vegar í Gowanis hverfinu rétt við Park Slope, þar sem ég sæki mér þjónustu þeirra.
Á kvöldinu gerði ég dálítið sem að ég efast um að ég myndi nokkurn tímann leyfa mér a gera á upplestrarkvöldum heima á Íslandi, nema þá kannski í litum hópi kunningja: Ég las úr ókláruðu verki, þ.e.a.a. skáldsögunni sem ég er að vinna að þessa stundina. Heima fyrir myndi ég aldrei þora að gangast undir slíka berstrípun en hérna er töluvert auðveldara að hverfa inn í fjöldann. Ég neyddist auðvitað til að þýða textann yfir á ensku, þar sem að annars hefði ég þess vegna getað verið að lesa upp úr íslenskri símaskrá fyrir hópinn. Þótt að dýrmætur tími færi í það verk (meiri en ég ætlaði því) þá var engu að síður gott að finna átyllu til þess að setjast eilítið niður með textann, losa hann úr viðjum sínum og binda síðan aftur niður og hreinskrifa á nýju máli. Ég veit að mörgum höfundum er alveg meinill við upplestra, en ég er á því að maður komist sjaldan í jafn mikið návígi við lesendur og á upplestrarkvöldum—sem þó eru líka alræmd fyrir dræmar mætingar. Engu að síður hefur maður gott af því að þurfa að standa frammi fyrir lesendum, að þurfa að standa undir eigin texta og ákvörðunum sem maður tók á einhverjum tímapunkti þegar maður var orðinn gjörsamlega samdauna efninu.
Lestrinum var vel tekið og var gaman að sjá hve ólíkar sögurnar á kvöldinu voru. Hinir höfundarnir, Stephen Aubrey og Lena Valencia, voru eilítið á léttari nótunum í sínum sögum; annarsvegar með nútímafærðri uppfærslu á Þyrnirós með tilheyrandi samfélagsmiðlum og menntaskóladrama, og hinsvegar ungmennasaga um systkinaöfundsýki og hamskipti. Það var sérstaklega gaman fyrir mig hve margir góðir vinir sem við höfum kynnst hérna úti mættu á kvöldið, æst og uppvæg í að fá loks að heyra einhvern snefil af því sem ég fæst við að skrifa, en hingað til hef ég ekki haft úr miklu að ráða til að deila með þeim. Eftir upplesturinn rölti hópurinn niður á pöbbinn The Gate á horni 5. Avenue og 3. strætis og var þetta svo óvenjulega milt kvöld að við sátum úti í bjórgarðinum þar langt frameftir og spjölluðum.
