Hún Anna Margrét Von Kessel rakti gjörsamlega úr mér garnirnar fyrir hlaðvarpið sitt, Skúffuskáld, sem ég hef sjálfur hlustað á alveg síðan fyrstu þættirnir fóru í loftið. Það var mikill heiður að fá að heimsækja hana í stúdíóið hennar, Lubbi Peace, í bakgarðinum hjá þeim hjónum í Keflavík, og áttum við langt og innilegt samtal um skáldsöguna Stol, um skrif og skrifvenjur, yfirlestur, ritvinnsluþjark og klíkumyndanir, dróntónlist og samfélagsmiðlasjúdderí, framtíð bókarinnar og hvernig í ósköpunum maður fer að því að skrapa saman í launaseðil samhliða því að skrifa.
Endilega hlustið á samtalið okkar, og jafnvel ef að þið nennið mér ekki, tékkið á eitthvað af öllum hinum þáttunum hennar, þar sem hún ræðir við allskyns skrifandi fólk og veiðir upp úr þeim pælingar og heilræði um þetta blessaða ritlíferni.
Sagan Tveir refir, sem birtist fyrst í smásögusafninu Smáglæpir (2017) er nú væntanleg á ensku í þessu fallega safni smásagna frá Íslandi sem breski útgefandinn Comma Press gefur út í haust. Tveir refir er þriðja sagan úr Smáglæpum sem gefin er út á ensku, en allar þrjár sögurnar voru þýddar af Larissu Kyzer.
Það er Sjón sem skrifar innganginn að The Book of Reykjavíkog safnið inniheldur sögur eftir Fríðu Ísberg, Kristínu Eiríksdóttur, Auði Jóns, Friðgeir Einarsson, Guðrúnu Evu Mínervudóttur, Andra Snæ o.fl. o.fl. Það er mikill heiður að fá að vera með í svo fríðu föruneyti.
My story Two Foxes is being published in Comma Press‘s forthcoming collection of Icelandic short fictions. It is the third story from my 2017 collection Smáglæpir (Misdemeanours) to be published in English, all translated by Larissa Kyzer.
The introduction to The Book of Reykjavík is written by Sjón and the collection includes fiction from Fríða Ísberg, Kristína Eiríksdóttir, Auður Jóns, Friðgeir Einarsson, Guðrún Eva Mínervudóttir, Andri Snær and more. I feel humbled to be in such fine company.
Bandaríska tímaritið World Literature Today bað mig um að skrifa um nokkrar íslenskar bækur sem eru væntanlegar í enskri þýðingu fyrir sumarheftið þeirra. Ég valdi af handahófi fyrstu fimm íslensku bækurnar sem ég fann sem væntanlegar eru í útgáfu hjá breskum eða bandarískum útgefendum og reyndust það vera:
1. Tíminn og vatnið (On Time and Water) eftir Andra Snæ Magnason 2. Korngult hár, grá augu (Red Milk) eftir Sjón 3. Stóri skjálfti (Quake) eftir Auði Jónsdóttur 4. Kvika (Magma) eftir Þóru Hjörleifsdóttur 5. Safnbók Svikaskálda (The Selected Imposter Poets) eftir Svikaskáldin; þ.e.a.s: Þórdísi Helgadóttur, Þóru Hjörleifsdóttur, Sunnu Dís Másdóttur, Ragnheiði Hörpu Leifsdóttur, Melkorku Ólafsdóttur og Fríðu Ísberg
Útgáfa smásögu fær, skiljanlega, hvorki sömu athygli né gagnrýni og skáldsaga eða bók. Því ætla ég að taka mér það bessaleyfi að segja sjálfur nokkur orð um söguna „Helgidagar“ sem kom út í nýjasta hefti Tímarits Máls og menningar.
Eins og flest sem ég sendi frá mér er „Helgidagar“ alls ekki ný saga heldur hefur legið ofan í skúffu lengi og gerjast. Ég sendi söguna fyrst á TMM einhvern tímann í kringum 2017 og fékk höfnun, enda var sagan ekki nógu sterk þá. Frekar en að ergja mig á því yppti ég öxlum, stakk sögunni ofan í skúffu og hófst aftur handa við skáldsöguna Stol – sem kom út hjá Forlaginu í byrjun þessa árs. Þegar Stol var svo komin úr prentun, og ég búinn að fylgja henni eftir hvað ég gat á ljósvaka- og samfélagsmiðlum, gerði ég það sem ég geri alltaf þegar ég er búinn að skila af mér, dró skúffuna mína út á gólf og rótaði í henni í leit að einhverju sem mér þótti geta staðist aðra atlögu.
Ég fann loks sómasamlegan titil á söguna og endurvann hana frá grunni, hélt þó söguþræðinum nokkurn veginn eins og áður en styrkti og víkkaði persónurnar og breytti ýmsum áherslum. Í því starfi naut ég góðs af fyrsta flokks yfirlestri frá Pedro Gunnlaugi Garcia og Sigurjóni Bergþóri Daðasyni, sem hjálpuðu mér að að fá skýrari sýn á söguna og slípa verkið til, og neyddu mig til að svara fyrir, breyta eða fjarlægja eitt og annað. (Eins og alltaf gáfu þeir mér líka nokkur mjög góð og skynsamleg ráð sem ég harðneitaði að hlusta á eða einu sinni taka til umhugsunar).
Helgidagar á sér rót í sögunni „Reunion“ eftir John Cheever, þar sem sögumaður á stefnumót við föður sinn á Grand Central-lestarstöðinni í New York-borg, þar sem sonurinn er staddur í stuttu stoppi á milli lesta. Feðgarnir hafa ekki sést í mörg ár og er ætlunin að eiga huggulega stund saman í þessu stutta stoppi en í hvert sinn sem þeir setjast niður á veitingastað eða bar endar faðirinn á að móðga eða ganga fram af þjónunum og starfsfólkinu svo að þeim er vísað á dyr. Að lokum er tími þeirra uppurinn. Sonurinn þarf að halda ferð sinni áfram og þeir feðgar hittast aldrei aftur. (Ég veit það fyrir víst að Sverrir Norland hefur einnig gert sér mat úr þessari tilteknu sögu Cheevers í hinni gamansömu „Heimafólk“ sem birtist í samnefndu smásögusafni hans. Mér rennur einnig í grun að smásagan „In the Islands“ eftir Bret Easton Ellis, sem birtist í safninu The Informers, eigi sér einhverskonar tengingu við „Reunion“.)
Saga Cheevers sat lengi í mér, þá sérstaklega þetta ofsafengna framferði föðursins sem virðist gera hvað hann getur til að skemma samverustund þeirra feðga og koma í veg fyrir að þeir fái það næði sem þeir þurfa til að eiga í alvöru samtali. Það er auðvelt að lesa söguna og sjá föðurinn eingöngu sem tilfinningalausan hrotta og dóna en mér þótti stærilæti hans og ósvífni fyrir framan son sinn einnig bera merki um óöryggi; óttann við að standa ekki undir væntingum sem faðir. Það voru tilfinningarnar sem ég reyndi að kafa ofan í í Helgidögum.
Stol er nú fáanleg sem hljóðbók á hljóðbókavef Forlagsins.
Ég fór þess á leit við Bjarna Snæbjörnsson leikara, frænda minn og sundfélaga, hvort hann væri til í að taka að sér upplesturinn fyrir mig, og eftir að hafa lesið bókina féllst hann á það. Var það mikill fengur fyrir bæði mig og bókina sjálfa þar sem Bjarni beitir sér af fagmennsku, alúð og nærgætni við að túlka rödd Badda á glæfraför hans um þjóðveginn, með dauðvona föður sinn í farþegasætinu.
So, for the past year or so I have been working on a web forum dedicated to reviews of books by Icelandic authors that are available in English. The project is called The Bridge Reviews and is meant to increase the visibility of contemporary Icelandic literature and create a place where readers and industry people can find information about Icelandic books, authors, publishers and translators all in one place. The forum is hosted by the Literature Web in partnership with the Reykjavík City Library (Borgarbókasafnið) and Reykjavík City of Literature (Reykjavík Bókmenntaborg UNESCO). The project is funded by the Icelandic Literature Center.
Currently, the forum is home to 70 reviews of Icelandic books in English translation, but the goal is to cover all Icelandic books available in English – funding willing.
Undanfarið ár hef ég verið að vinna að nýju vefsvæði sem er tileinkað umfjöllunum á ensku um bækur eftir íslenska höfunda sem eru fáanlegar á enskri tungu.
Um þessar mundir inniheldur vefurinn 70 umfjallanir á ensku um íslenskar bækur en markmiðið er að bjóða upp á umfjallanir um allar íslenskar bækur í enskri þýðingu – þegar og ef frekara fjármagn fæst til að standa undir þeirri vinnu.
Endilega skoðið og deilið, hummið og ha-ið og svo framvegis!
I love how WWB have presented the work in such a way that by clicking around you can read the Icelandic and the English texts side by side and even listen to a recording of myself and the other authors reading an extract from their original texts.
“The Husband and his Brother” first appeared in my 2017 short story collection “Smáglæpir” (Misdemeanours), and I guess you might say that it is a fairly grim tale of family/nationality and how inaction leads to complicity.
