VIÐTAL Í SUNNUDAGSMOGGANUM

Í Sunnudagsmogga helgarinnar er að finna viðtal sem Árni Matt tók við mig. Viðtalið snertir á hinu og þessu en snýst aðallega um Smáglæpi og starfið sem liggur á bak við bókina. Viðtalið var ánægjuleg upplifun og er ég mjög sáttur við útkomuna en þarf þó að taka fram að ég hef aldrei útskrifast frá Háskóla Íslands né nokkurn tímann lagt stund á neitt nám þar. BA gráðan mín í enskum og amerískum bókmenntum er frá UEA, Háskóla East-Anglia héraðs í Norwich, Englandi. Það hefur eitthvað skolast til, en skiptir svosem ekki miklu máli.

 

HÖFUNDAEINTAK AF EFFE NUMERO SETTE KOMIÐ Í HÚS

Það vakti mikla lukku á heimilinu um daginn þegar höfundaeintakið mitt af sjöunda hefti ítalska bókmenntatímaritsins Effe barst í bósti, en í sögunni er að finna ítalska þýðingu smásögunnar “Þjófasaga” sem ég gaf út í Meðgöngumálaseríu Partus útgáfunnar í mars 2016. Þýðingin ber heitið “Storia di una ladra” og er eftir Francescu Ritu di Berardino en sögunni fylgdi einni falleg myndskreyting eftir Sunnu Rún Pétursdóttur. Það er augljóst að Effe er einstaklega metnaðarfullt blað hvað varðar hönnun og framsetningu hins ritaða efnis og er það mér mikill heiður að fá að vera með.

SMÁGLÆPIR FÁ ÞRJÁR OG HÁLFA STJÖRNU Í DV

Smáglæpir fékk þrjár og hálfa stjörnu í helgarblaði DV núna á föstudaginn. Stjörnunum fylgdi heilsíðu bókadómur og þessi spekingslega mynd af sjálfum mér sem tekin var í bókasafnssal Þjóðmenningarhússins. Dómurinn og stjörnugjöfin er mér að sjálfsögðu mikið gleðiefni, en sérstaklega finnst mér skemmtilegt að Ágúst Borgþór nefnir söguna “Ef þið hefðuð hringt” og hrósar henni. Enn og aftur hefur fólk skiptar skoðanir um sterkustu sögur safnsins, sem þýðir vonandi að lesendur séu að upplifa ólíka hluti við lestur sagnanna. Rithöfundur getur ekki óskað sér betra hóls.

BÓKADÓMUR UM SMÁGLÆPI Í FRÉTTABLAÐINU

Það birtist bókadómur um Smáglæpi í Fréttablaðinu núna um daginn eftir Magnús Guðmundsson. Ég var mjög sáttur við dóminn og hef lítið hlustað á þá sem segja mér að hægt hefði verið að bæta einni stjörnu eða svo við hann. Að dæma bækur, tónlist, kvikmyndir og önnur listaverk með stjörnugjöf er hvort eð er leiðinleg venja dagblaða sem mig grunar að flestir blaðamenn vildu heldur losna undan og fá fólk til að lesa skrifin sjálf í staðinn. Mér þótt vænt um að Magnús telur “Rekald”, sem er saga sem stingur eilítið í stúf í safninu sökum stíls og frásagnarmáta, vera sterkasta saga safnsins. Í þeirri sögu tók ég ýmsar áhættur og fór út fyrir þægindaramma minn. Það er gleðilegt að sagan hafi getað staðið undir þeirri tilraunamennsku. Hingað til hafa flestir helst talað um fyrstu söguna, “Barnalæti”, sem sterkustu sögu safnsins, líkt og gert var í dómi Kvennablaðsins núna um daginn, og þykir mér vænt um að Rekald og aðrar óhefðbundnari sögur, líkt og “Tveir Refir” sem einhver minntist á við mig nýlega, fái einnig að njóta athygli lesenda.

VIÐTAL Í MANNLEGA ÞÆTTINUM Á RÁS 1 (VARÚÐ: SPOILERS!)

Ég fór í viðtal hjá Lísu Páls í Mannlega þættinum á Rás 1 að því tilefni að verið var að gefa út Smáglæpi, mína fyrstu bók, í vikunni. Við ræddum ritstarfið og feluleikina sem því fylgja, útlegðina til Long Island, smásögur og hvers þær eru megnugar og ýmislegt fleira. Tekið skal fram fyrir þá sem ekki hafa lesið fyrstu söguna í Smáglæpum, Barnalæti, að í viðtalinu leynast einhverjir spoilerar, og því kannski betra að kíkja á hana fyrst. Ef ykkur vantar eintak skulið þið ekki hika við að hafa samband. Þátturinn birtist upphaflega á Sarpinum, vef Ríkisútvarpsins, þann 28. júní 2017 og ætti að vera aðgengilegur þar í heild sinni enn um sinn.

SMÁGLÆPIR ER KOMIN ÚT

Það eru mikil gleðitíðindi að segja frá því að um þessar mundir er verið er að dreifa bókinni Smáglæpir eftir sjálfan mig í allar betri bókaverslanir.

Smáglæpir er gefin út af útgáfufélaginu Sæmundi og samanstendur af sjö sögum úr úthverfum Reykjavíkur þar sem skoðaðar eru ákvarðanir sem ekki verða aftur teknar og eftirsjá sem varir út ævina. Persónurnar bera sekt sína í einrúmi þar til hún er orðin að þráhyggju sem hvorki er hægt að gangast við né leita sér aflausnar á. Þetta eru smáglæpirnir: tilfinningasárin sem við völdum, tækifærin til að breyta rétt sem við misstum af, orðin sem við létum ósögð.

Tvær af sögunum hafa áður birst í TMM, þó ekki í alveg sömu mynd, en hinar fimm hafa ekki komið út áður. Allar deila sögurnar ákveðnum efnistökum. Það er mikill léttir að vera loks að senda þær frá sér, enda hef ég lengi verið að rogast með þær og sérstaklega lagt til mikla nákvæmnisvinnu í lokahnykkinum undanfarið ár.

Efnt verður til háleynilegs útgáfuhófs á næstunni til að fagna útgáfu bókarinnar. Svo verður líka stærri útgáfuhátíð í lok júlí og mun sú uppskeruhátíð einnig snúa að útgáfu bókarinnar Pínulítil kenopsía: Varúð, hér leynast krókódílar eftir Jóhönnu Maríu Einarsdóttur sem Sæmundur er líka að dreifa í búðir núna í vikunni.

Þeir sem vilja tryggja sér eintök skulu hafa samband í gegnum netfangið bjornhalldorssonis@gmail.com eða senda mér prívat skilaboð á Facebook, en einnig verður bókin til sölu í útgáfuhófinu og í Eymundsson og öðrum bókabúðum.

 

ÞJÓFASAGA KEMUR ÚT Á ÍTÖLSKU

Höfundaréttur: Veronica Cerri

Þjófasaga, sem kom út í Meðgöngumálaseríu Partus útgáfunnar árið 2016 undir ritstjórn Elínar Eddu Pálsdóttur, var nýverið gefin út í sjöunda og nýjasta hefti ítalska bókmenntatímaritsins Effe. Effe er á vegum Flanerí útgáfunnar þar í landi og heitir sagan á ítölsku Storia di una ladra. Heftið er helgað þýðendum og er þar að finna sögur hvaðanæva úr heiminum sem hafa verið þýddar yfir á ítölsku en auk mín eru höfundar frá Bandaríkjunum, Brasilíu, Tékklandi, Frakklandi og Úrúgvæ.

Sérstaklega skemmtilegt er að fólkið á bak við útgáfuna vildi láta myndskreytingu frá heimalandi höfundarins fylgja hverri sögu. Ég var því svo heppinn að þau hjá Effe höfðu samband við Sunnu Rún Pétursdóttur sem bjó til þessa fallegu mynd hér fyrir neðan út frá efni sögunnar.

Höfundaréttur: Sunna Rún Pétursdóttir

Annars kom ég lítið að þýðingunni og vinnunni á bak við að koma sögunni inn í tímaritið. Það framtak er að fullu á vegum Francescu Ritu di Berardino sem þýddi söguna. Ég þurfti varla að skipta mér neitt af því starfi nema þá að svara einstaka spurningum hennar um efnið og áferð og útlit hins ímyndaða heims sögunnar. Ég gæti ekki verið ánægðari og montnari af frágangi verksins, en tímaritið er augljóslega rekið af miklum metnaði og það er mikill heiður að hafa fengið að vera með.

Ef einhver hefur áhuga á að festa kaup á eintaki af Effe þá er hægt að nálgast það hér.

TMM KOMIÐ Í BÓKABÚÐIR

Gott að eiga góða að
Gott að eiga góða að

Nýjasta hefti Tímarits Máls og menningar er núna komið í bókabúðir. Ég á smásöguna „Barnalæti“ í heftinu en hana verður líka að finna í væntanlegu smásögusafni mínu Smáglæpir, sem kemur út í haust.

Fjársjóðsfundur í bókasafnsbókabúðinni í Port Jeff

IMG_3467Bókasafnsbókabúðin í Port Jeff borgar sig enn og aftur. Tókum líka með af rælni eina rómansbók sem ber heitið Crossing Washington Square og er eftir Joanne Rendell. Hún einfaldlega seldi sig svo hrikalega vel á baksíðunni; með ástarþríhyrningi sem gerist við háskóla í New York þar sem prófessor í Silvíu Plath fræðum og prófessor í skvísubókmenntum berjast um hylli bresks og myndarlegs heimsóknarfyrirlesara.

„He made a herringbone sports coat look like one of the sexiest clothing items Rachel had ever seen.“

Conversation Guide Included.

Ann Patchett – This is a Story of a Happy Marriage

patchVið hjónin nældum okkur í notað eintak af þessari yndislegu bók eftir Ann Patchett á tvo dollara í bókasafnsbókabúðinni í Port Jeff um daginn. Bókin safnar saman helstu greinum Patchett en megnið af þeim skrifaði hún snemma á ferlinum fyrir hin og þessi blöð – Seventeen, Gourmet, jafnel Mercedes Benz Magazine – til að eiga í sig og á á meðan hún bisaðist við að skrifa skáldsögur og smásögur og annað efni sem gaf lítið eða ekkert í aðra hönd. Inngangur bókarinnar hefst á eftirfarandi orðum sem ég hugsa að ég eigi eftir að horfa til oftar en ekki þegar erfitt er að láta enda ná saman eða þegar ég bisast við að skrifa sögu eða annan texta án þess að hafa hugmynd um hvað ég muni gera við efnið og hvort ég fái vinnuna nokkurn tímann borgaða.
 
“The tricky thing about being a writer, or about being any kind of artist, is that in addition to making art you also have to make a living. My short stories and novels have always filled my life with meaning, but, at least in the first decade of my career, they were no more capable of supporting me than my dog was. But part of what I love about both novels and dogs is that they are so beautifully oblivious to economic concerns. We serve them, and in return they thrive. It isn’t their responsibility to figure out where the rent is coming from.” (Ann Patchett, This is the Story of a Happy Marriage, s. 3)