Í þriðja og nýjasta heftinu af Ós: The Journal á ég litla sögu sem ber titilinn „Lobster Girl“. Þetta er í annað sinn sem ég gef út sögu hjá Ós pressunni og er auk þess fyrsta sagan sem ég hef sent frá mér lengi á enskri tungu. Ég er einstaklega hreykinn af því að fá aftur að taka þátt í því flotta starfi sem fólkið á bak við Ós stendur að og finnst mér framtak þeirra vaxa og dafna með hverju eintaki.
Á Íslandi er sár
vöntun á tímaritum og öðrum útgáfuleiðum fyrir höfunda sem hafa ekki viðjað að
sér nægilegu efni til að hyggja á bókaútgáfu, sem og fyrir útgefna höfunda sem langar
að finna farveg fyrir ýmiskonar minni verkefni og tilraunamennsku. Ós hefur auk
þess lagt sig fram um að skapa rými fyrir raddir sem eiga undir högg að sækja
þegar kemur að því að finna vettvang innan íslenska útgáfubransans—sem sökum
smæðar og óstöðugleika getur oft ekki leyft sér að vera eins áhættusækinn og margir
vildu óska.
Í Ós #3 er að finna 30 höfunda, ljóðskáld og myndlistarfólk hvaðanæva úr heiminum. Allir sem leggja tímaritinu til efni eða vinnu annað hvort búa eða hafa búið á Íslandi eða eiga í einhverskonar sambandi við landið og eru textarnir á fimm mismunandi tungumálum. Hægt er að nálgast tímaritið í öllum betri bókabúðum og hvet ég ykkur til að ná ykkur í eintak, bæði til yndisauka og til að styðja Ós pressuna í þeirra þarfa starfi.
Recently, Ós Press released the third volume of Ós: The Journal. It includes a new(ish) short story by myself titled Lobster Girl. This is the second time that Ós Press has published one of my stories, and the story in question is the first story that I release in English in some time. I’m very proud to have my name among their roster of contributors yet again.
The work that Ós does is extremely important, as Iceland is
severely lacking in publication venues for authors who are not yet ready for
book publication—as well as published authors who wish to find somewhere to put
their shorter or more experimental work. Furthermore, Ós has made it their
mission to provide a space for fringe voices within the Icelandic publishing
world, which due to its size and instability can at times not act as
progressively as one might hope.
Ós #3 includes thirty writers, poets and artists from all
across the world. All contributors either live in Iceland or share some deep
connection with the country. The writing itself is in five different languages.
I urge you to secure yourself a copy in order to experience something new and
fresh within the Icelandic publishing scene, and to support Ós so that they can
continue with their mission.
In October 2017, Hartmut Mittelstädt, an Icelandic teacher at the University of Greifsvald in Germany, contacted me in the hopes of publishing one of my short stories in German. The story in question, Veggir (Walls), originally appeared in the online journal Skíðblaðnir, which was later published in its entirety in a two-volume print edition by publishing house Tunglið in February 2016—during one of their full-moon events.
Two of the Nordic Department‘s students, Claudia Nierste and Mareen Patzelt, had taken on the task of putting together the sixth volume of a journal published by the university under the title Neue Nordische Novellen (or “New Nordic Fiction”) which gathers together German translations of short stories by authors from the Nordic and Baltic countries. These translations were undertaken by the university‘s students and edited by Claudia and Mareen with assistance from the Nordic Department‘s teachers.
Naturally, I was very flattered and immediately gave them the go-ahead, but didn‘t give it much thought beyond that until now, nearly a year later, when two reading copies appeared in my mailbox here in Bay Ridge. The publication is much grander than I had suspected, and contains first translations of short fiction by twenty-three authors from eleven different countries; i.e. Faeroe Islands, Iceland, Norway, Sweden, Denmark Finland, Estonia, Russia, Poland, Ukraine and the Czech Republic. Along with myself, the collection contains writings by two other Icelandic authors: Bjargey Ólafsdóttir and Árný Stella Gunnarsdóttir.
It‘s a great honour to be involved with such an ambitious and elaborately illustrated work. The translation of my story was undertaken by Sven Thiersch and I would like to thank him as well as Mareen and Claudia for including my work in the journal, which is my first publication in German.
Ég á söguna „Þetta er allt í lagi“ í nýjasta hefti Ós pressunar, Ós Journal #2, sem kom út í lok síðasta árs. Sagan var að einhverju leiti unnin upp úr hugmyndum varðandi áhrif ofbeldis sem ritvopns sem ég rakst á í fyrirlestri eftir Flannery O’Connor fyrir einhverjum árum síðan. Fyrirlesturinn er að finna í greinasafninu Mystery and Manners, en einnig hafði ég í huga eina af hennar frægustu smásögum, „A Good Man is Hard to Find“, við gerð sögunnar. Ég bið samt fólk um að leita ekki of lengi að tengingunni við þennan meistara smásagnaformsins. Sama hvaða góðu fyrirætlanir maður leggur af stað með þegar maður byrjar á nýrri sögu þá eiga sögur það til að afvegaleiða mann, þannig að maður endar einhverstaðar allt annars staðar en maður ætlaði sér.
Ós #2 inniheldur 13 smásögur og 28 ljóð á 8 mismunandi tungumálum
Ég þakka Ós fyrir að taka söguna upp á arma sína. Það er vöntun á útgáfumöguleikum fyrir smásögur á Íslandi og er því mikill léttir að vita af fólki eins og þeim í Ós, sem leggja svona mikið á sig til þess að koma skáldskap og ljóðum og öðru í prent—og svona líka fallegt prent! Ég var einstaklega ánægður með fráganginn á útgáfunni, og með alla þessa flottu höfunda sem ég deili síðunum með. Reyndar get ég ekki lesið öll verkin þar sem Ós státar sig af því að gefa út á hvaða tungumáli sem höfundar vilja, en ég er þeim mun meira upp með mér að fá að vera með í svona alþjóðlegu verkefni.
Ég kynntist þeim hjá Ós fyrir að verða ári síðan þegar ég tók viðtal við þær fyrir Reykjavík Grapevine. (Á þeim tíma samanstóð stjórn tímaritsins eingöngu af konum.) Ég hef lengi talað um það hve spenntur ég er fyrir þeim listum, tónlist og skáldskap sem þessar nýju kynslóðir Íslendinga sem eru að vaxa úr grasi í dag—Íslendinga sem koma frá heimilum og samfélögum þar sem ekki er endilega töluð íslenska dags daglega—munu skila frá sér í framtíðinni, og eru núþegar farnar að skila af sér. Von mín er að innan skamms muni okkur berast bylgja skáldskapar og lista frá þessum hópi sem sýni okkur einhverja algerlega nýja hlið á okkur sjálfum, þjóð okkar og umhverfi, og herji á þær klisjur og fordóma sem geta svo auðveldlega grasserað þegar minnihlutahópar búa ekki yfir nógu sterkri rödd í fjölmiðlum, pólitík og listum. Það er þó mikið starf framundan ef þetta á fram að ganga, og þar tel ég Ós Pressuna standa í broddi fylkingar í því að búa til pláss fyrir íslenskar raddir sem ekki rúmast innan hins takmarkaða íslenska útgáfugeira.
„Þetta er allt í lagi“ lesin upp í Gröndalshúsi
Ós Press #2 kom út í lok síðasta árs og var þá haldið útgáfuhóf í Gröndalshúsi í Grjótaþorpinu, en þar sem útgáfan var í miðju jólabókaflóðinu þegar hvað mest er að gera í upplestrum o.s.frv. í Reykjavík þá fór útgáfa tímaritsins ekki svo hátt—þótt það væri glatt á hjalla hjá okkur höfundunum, að lesa sögurnar okkar og hampa þessu fallega, fölbleika hefti. Það er mér því gleðiefni að Ós pressan stendur fyrir öðrum viðburði í mars með höfundum heftisins, raunar tveimur viðburðum. Um er að ræða upplestrar- og samtalskvöld í Veröld, húsi Vigdísar þann 1. mars og í Gerðubergi þann 4. mars. Viðburðirnir eru unnir í samstarfi við Borgarbókasafnið og Veröld, hús Vigdísar—sem er eftir allt „hús erlendra tungumála“— og er haldið í tilefni af hinum finnsk ættaða Multilingual Month, sem haldinn er í mars. Ég er náttúrulega landafræðilega afsakaður, eins og áður, en ég hvet aðra til að mæta.
Einnig hvet ég alla til þess að nýta tækifærið og senda Ós efni fyrir næsta hefti Ós Journal, Ós #3. Ós er með ein opnustu umsóknarskilyrði sem ég veit um; þau taka ekki bara við bæði skáldskap, ævisögulegu efni, ljóðum og leikritum og öllu hinu sem fellur einhverstaðar þar á milli, heldur taka þau líka við efni á hvaða tungumáli sem er—svo lengi sem þeim tekst að hafa upp á einhverjum sem getur lesið efnið yfir. (Síðasta hefti, Ós #2, bauð upp á efni á íslensku, ensku, pólsku, þýsku, spænsku, hollensku, búlgörsku of kúrdísku.) Öll mín samskipti við þau einkenndust af einstakri fagmennsku og þægilegheitum, og eins og áður sagði þá var lokaafurðin—heftið sjálft—alveg sérstaklega fallegur gripur sem gaman er að eiga upp í hillu. Eftir því sem ég best veit er umsóknarfrestur til 28. febrúar, svo það er um að gera að kafa ofan í skúffu eða í tölvuna og leita uppi einhverjar sögur, ljóð eða annað sem vantar gott heimili og senda á netfangið ospressan@gmail.com.
