Tag: short fiction

Í þriðja og nýjasta heftinu af Ós: The Journal á ég litla sögu sem ber titilinn „Lobster Girl“. Þetta er í annað sinn sem ég gef út sögu hjá Ós pressunni og er auk þess fyrsta sagan sem ég hef sent frá mér lengi á enskri tungu. Ég er einstaklega hreykinn af því að fá aftur að taka þátt í því flotta starfi sem fólkið á bak við Ós stendur að og finnst mér framtak þeirra vaxa og dafna með hverju eintaki.

Á Íslandi er sár vöntun á tímaritum og öðrum útgáfuleiðum fyrir höfunda sem hafa ekki viðjað að sér nægilegu efni til að hyggja á bókaútgáfu, sem og fyrir útgefna höfunda sem langar að finna farveg fyrir ýmiskonar minni verkefni og tilraunamennsku. Ós hefur auk þess lagt sig fram um að skapa rými fyrir raddir sem eiga undir högg að sækja þegar kemur að því að finna vettvang innan íslenska útgáfubransans—sem sökum smæðar og óstöðugleika getur oft ekki leyft sér að vera eins áhættusækinn og margir vildu óska.

Í Ós #3 er að finna 30 höfunda, ljóðskáld og myndlistarfólk hvaðanæva úr heiminum. Allir sem leggja tímaritinu til efni eða vinnu annað hvort búa eða hafa búið á Íslandi eða eiga í einhverskonar sambandi við landið og eru textarnir á fimm mismunandi tungumálum. Hægt er að nálgast tímaritið í öllum betri bókabúðum og hvet ég ykkur til að ná ykkur í eintak, bæði til yndisauka og til að styðja Ós pressuna í þeirra þarfa starfi.

Ég á söguna „Þetta er allt í lagi“ í nýjasta hefti Ós pressunar, Ós Journal #2, sem kom út í lok síðasta árs. Sagan var að einhverju leiti unnin upp úr hugmyndum varðandi áhrif ofbeldis sem ritvopns sem ég rakst á í fyrirlestri eftir Flannery O’Connor fyrir einhverjum árum síðan. Fyrirlesturinn er að finna í greinasafninu Mystery and Manners, en einnig hafði ég í huga eina af hennar frægustu smásögum, „A Good Man is Hard to Find“, við gerð sögunnar. Ég bið samt fólk um að leita ekki of lengi að tengingunni við þennan meistara smásagnaformsins. Sama hvaða góðu fyrirætlanir maður leggur af stað með þegar maður byrjar á nýrri sögu þá eiga sögur það til að afvegaleiða mann, þannig að maður endar einhverstaðar allt annars staðar en maður ætlaði sér.

Ég þakka Ós fyrir að taka söguna upp á arma sína. Það er vöntun á útgáfumöguleikum fyrir smásögur á Íslandi og er því mikill léttir að vita af fólki eins og þeim í Ós, sem leggja svona mikið á sig til þess að koma skáldskap og ljóðum og öðru í prent—og svona líka fallegt prent! Ég var einstaklega ánægður með fráganginn á útgáfunni, og með alla þessa flottu höfunda sem ég deili síðunum með. Reyndar get ég ekki lesið öll verkin þar sem Ós státar sig af því að gefa út á hvaða tungumáli sem höfundar vilja, en ég er þeim mun meira upp með mér að fá að vera með í svona alþjóðlegu verkefni.

Ég kynntist þeim hjá Ós fyrir að verða ári síðan þegar ég tók viðtal við þær fyrir Reykjavík Grapevine. (Á þeim tíma samanstóð stjórn tímaritsins eingöngu af konum.) Ég hef lengi talað um það hve spenntur ég er fyrir þeim listum, tónlist og skáldskap sem þessar nýju kynslóðir Íslendinga sem eru að vaxa úr grasi í dag—Íslendinga sem koma frá heimilum og samfélögum þar sem ekki er endilega töluð íslenska dags daglega—munu skila frá sér í framtíðinni, og eru núþegar farnar að skila af sér. Von mín er að innan skamms muni okkur berast bylgja skáldskapar og lista frá þessum hópi sem sýni okkur einhverja algerlega nýja hlið á okkur sjálfum, þjóð okkar og umhverfi, og herji á þær klisjur og fordóma sem geta svo auðveldlega grasserað þegar minnihlutahópar búa ekki yfir nógu sterkri rödd í fjölmiðlum, pólitík og listum. Það er þó mikið starf framundan ef þetta á fram að ganga, og þar tel ég Ós Pressuna standa í broddi fylkingar í því að búa til pláss fyrir íslenskar raddir sem ekki rúmast innan hins takmarkaða íslenska útgáfugeira.

Ós Press #2 kom út í lok síðasta árs og var þá haldið útgáfuhóf í Gröndalshúsi í Grjótaþorpinu, en þar sem útgáfan var í miðju jólabókaflóðinu þegar hvað mest er að gera í upplestrum o.s.frv. í Reykjavík þá fór útgáfa tímaritsins ekki svo hátt—þótt það væri glatt á hjalla hjá okkur höfundunum, að lesa sögurnar okkar og hampa þessu fallega, fölbleika hefti. Það er mér því gleðiefni að Ós pressan stendur fyrir öðrum viðburði í mars með höfundum heftisins, raunar tveimur viðburðum. Um er að ræða upplestrar- og samtalskvöld í Veröld, húsi Vigdísar þann 1. mars og í Gerðubergi þann 4. mars. Viðburðirnir eru unnir í samstarfi við Borgarbókasafnið og Veröld, hús Vigdísar—sem er eftir allt „hús erlendra tungumála“— og er haldið í tilefni af hinum finnsk ættaða Multilingual Month, sem haldinn er í mars. Ég er náttúrulega landafræðilega afsakaður, eins og áður, en ég hvet aðra til að mæta.

Einnig hvet ég alla til þess að nýta tækifærið og senda Ós efni fyrir næsta hefti Ós Journal, Ós #3. Ós er með ein opnustu umsóknarskilyrði sem ég veit um; þau taka ekki bara við bæði skáldskap, ævisögulegu efni, ljóðum og leikritum og öllu hinu sem fellur einhverstaðar þar á milli, heldur taka þau líka við efni á hvaða tungumáli sem er—svo lengi sem þeim tekst að hafa upp á einhverjum sem getur lesið efnið yfir. (Síðasta hefti, Ós #2, bauð upp á efni á íslensku, ensku, pólsku, þýsku, spænsku, hollensku, búlgörsku of kúrdísku.) Öll mín samskipti við þau einkenndust af einstakri fagmennsku og þægilegheitum, og eins og áður sagði þá var lokaafurðin—heftið sjálft—alveg sérstaklega fallegur gripur sem gaman er að eiga upp í hillu. Eftir því sem ég best veit er umsóknarfrestur til 28. febrúar, svo það er um að gera að kafa ofan í skúffu eða í tölvuna og leita uppi einhverjar sögur, ljóð eða annað sem vantar gott heimili og senda á netfangið ospressan@gmail.com.

Bestu kveðjur frá Löngu eyju,

-BH